کارشناس ارشد MPH بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (2383 مشاهده)
زمینه و هدف:توسعه پایدار به روند تحولاتی اطلاق میگردد که ضمن تأمین نیاز کنونی جامعه بتواند نیازهای نسلهای آینده را بدون هرگونه کاهش تواناییهای آنان در برآوردن نیازهایشان تأمین نماید. برنامهتوسعهپایدارشامل 17 آرمانبوده که طیفگسترده ایاز فعالیت های انسانی رادر سه بعد اقتصادی، اجتماعی و محیطی پوششمیدهد. در این مطالعه شاخص های توسعه پایدار کشور در بخش های جمعیت و بهداشت که ابعاد مختلف توسعه اقتصادی، اجتماعی و انسانی را تحت تاثیر قرار میدهند مورد توجه قرار گرفته است. روش کار:روش مطالعه روش اسنادی بوده و شاخص های مرتبط با بخشهای جمعیت و سلامت انتخاب و ضمن مقایسه وضعیت کشور با متوسط بین المللی و کشورهای منطقه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. اطلاعات مورد نظر از مراجع و گزارشات بین المللی از جمله بانک جهانی و سازمان آمار ایران گردآوری شده است. یافته ها: میانگین نرخ رشد جمعیت در ایران با میانگین جهانی و اکثر کشورها برابری میکند. ایران در مقایسه با کشورهای جهان از نظر شاخص های مرتبط با جمعیت و سلامت توسعه پایدار وضعیتی بهتر از میانگین جهانی داشته و مابین کشورهای پر درآمد و کشورهای با درآمد متوسط به بالا قرارگرفته است. همچنین در برخی شاخص ها همانند پوشش واکسیناسیون، ابتلا به دیابت و مرگ و میر ناشی از سوانح و حوادث بیشترین مقدار شاخص و مواردی همچون ابتلا به ایدز کمترین میزان را در جهان دارد. در مورد مسایل زیست محیطی وضعیت مطلوبی مشاهده نمی شود. نتیجه گیری: هرچند ایران در مقایسه با سایر کشورهای جهان در بیشتر شاخص های جمعیتی و بهداشتی توسعه پایدار وضعیتی بهتر از میانگین جهانی دارد اما شاخص های مرتبط با مسائل زیست محیطی، ساختار جمعیتی سالخورده و پیامدهای آن، مرگ بر اثر سوانح و حوادث چالشهای اساسی آتی خواهند بود که اتخاذ اقدامات مدیریتی سریع و کارآمد را در این موارد می طلبد.
Rafiee M, Jahangiri-rad M, Sofi-karimi F. Analysis of Sustainable Development Indices in Iran: Population and Health Sections
. jehe 2019; 6 (3) :265-280 URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-643-fa.html
رفیعی محمد، جهانگیری راد مهسا، صوفی کریمی فاطمه. تجزیه و تحلیل شاخص های توسعه پایدار ایران در بخش های جمعیت و بهداشت
. مجله مهندسی بهداشت محیط. 1398; 6 (3) :265-280
