استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات عوامل محیطی موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
چکیده: (2035 مشاهده)
زمینه و هدف: مدیریت پسماندهای بیمارستانی توجهات زیادی را جلب کرده زیرا مدیریت نامناسب و ناکافی آن سبب خطراتی برای سلامتی انسان و همچنین محیط زیست می شود. در این راستا هدف از این مطالعه بررسی مدیریت پسماندهای بیمارستانی شهر کرمانشاه بر اساس چک لیست بهداشت محیط بیمارستانی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی می باشد. روش کار: این مطالعه (کمی- کیفی) در دو بازه زمانی دردو سال متوالی از طریق تکمیل چک لیست معتبر مدیریت پسماند وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که شامل تمامیمراحل مدیریتپسماندهایبیمارستانی است انجام شد. میزان پسماند تولیدی هر بیمارستان هم هفتهای یکبار در فصل پاییز در بازه مطالعه اندازه گیری شد. یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین کل درصد مطلوبیت مدیریت پسماند با استانداردهای بهداشتی در بیمارستانهای کرمانشاه در سالهای 1394 و 1395 به ترتیب 5/15 ± 38/70 و 8/14 ± 3/74 بود. میانگین مطلوبیت مدیریت پسماند در بیمارستانهای دولتی، نظامی، خصوصی و تأمین اجتماعی در دو سال مورد مطالعه به ترتیب از 61 به 14/65 درصد، 75 به 79 درصد، 87 به 90 درصد و 5/84 به 86 درصد ارتقاء یافته است. میانگین کل پسماند تولیدی روزانه به ازای هر تخت، 06/4 کیلوگرم به دست آمد، به طوری که برای بیمارستانهای دولتی، نظامی، تأمین اجتماعی و خصوصی به ترتیب 69/4، 26/3، 7/2 و 62/1 کیلوگرم در روز به ازای تخت فعال بود. نتایج نشان داد که بین مقدار تولید پسماند بیمارستانی و تعداد تختهای فعال رابطه معنیداری (95% دامنه اطمینان) وجود دارد. نتیجهگیری: از نتایج حاصل از این مطالعه، امتیاز مدیریت پسماند بیمارستانهای کرمانشاه در حدود متوسط ارزیابی می شود. بنابراین نیاز به تلاش، نظارت و کنترل بیشتری برای رسیدن به وضعیت مطلوب مدیریت پسماند بیمارستانی میباشد.
Rakhshan S, Farmani N, Asadi A. Investigation of the Hospital Waste Management in Iran: a Case Study of the Kermanshah Province During 2015-16 Years. jehe 2020; 7 (4) :443-454 URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-779-fa.html
رخشان شهلا، فرمانی نساء، اسدی انور. بررسی وضعیت مدیریت پسماندهای بیمارستانی در ایران:
مطالعه موردی شهر کرمانشاه در سالهای 95-1394. مجله مهندسی بهداشت محیط. 1399; 7 (4) :443-454