فصلنامه

زمینه و هدف: مواجهه با آلاینده‌های هوا می‌تواند باعث بروز مشکلات زیاد از جمله اثرات بهداشتی در انسان و حیوانات شود. در این مطالعه، وضعیت آلودگی هوا در شهر شیراز طی سال‌های 92-1390 مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از نوع توصیفی- تحلیلی می‌باشد داده‌های آلودگی هوا از شرکت کنترل کیفیت هوا برای دو ایستگاه اصلی دروازه کازرون و میدان امام حسین (ع) و در فاصله سال‌های 1390 تا 1392 جمع‌آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و متعاقب آن مقادیر شاخص کیفیت هوا نیز محاسبه شد.

یافته‌ها: بیشترین غلظت میانگین سالیانه ₂SO مربوط به سال 1390 با غلظتppm 018/0 و کمترین غلظت میانگین سالیانه نیز مربوط به سال 1392 با غلظت ppm 015/0 می‌باشد. بیشترین غلظت اندازه‌گیری شده برای دی‌اکسید نیتروژن طی دوره مطالعه نیز مربوط به 1390 با میانگین غلظت ppm 025/0 می‌باشد. در مورد ازن، بیشترین میانگین غلظت فصلی مربوط به تابستان 1392 با غلظت ppm 068/0 می‌باشد. از نظر کیفیت هوا، در سال 1390 بدترین وضعیت را از نظر آلاینده‌های بررسی شده داشته و در حدود 31 درصد روزها کیفیت هوا غیربهداشتی یا ناسالم بوده است ولی طی سال‌های آخر مطالعه، کیفیت هوا وضعیت بهتری داشته است.

نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که غلظت‌ آلاینده‌ ₂SO با توجه به وضع مقررات سختگیرانه طی سالیان اخیر کاهش پیدا کرده ولی مقادیر ₂NO بدلیل بیشتر شدن تعداد وسایل نقلیه گازسوز بیشتر شده است. در ارتباط با وضعیت کیفیت هوا نیز روند آن در طی دوره مطالعه رو به بهبود بوده است.