دوره 7، شماره 4 - ( 6-1399 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 494-477 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tahmasebi K, Rezaei Kalantary R, Esrafili A, Mazloomi S. Immobilization of Saccharomyces Cerevisiae on Alginate Substrate to Biodegradation of Ibuprofen from Aqueous Solutions. J Environ Health Eng 2020; 7 (4) :477-494
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-783-fa.html
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-783-fa.html
طهماسبی کبری، رضایی کلانتری روشنک، اسرافیلی علی، مظلومی سجاد. تثبیت مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر روی بستر آلژینات
به منظور حذف ایبوپروفن از محلول های آبی. مجله مهندسی بهداشت محیط. 1399; 7 (4) :477-494
۲ گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ۳ مرکز تحقیقات تکنولوژی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (1924 مشاهده)
زمینه و هدف: ایبوپروفن یکی از پرمصرف ترین داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی است که از طریق کارخانجات سازنده و دفع پساب بیمارستانی و حتی فاضلاب خانگی به منابع آبی وارد میشود. هدف از این مطالعه، حذف ایبوپروفن در فرآیند تجزیه زیستی به وسیله مخمر ساکارومیسس سرویزیه تثبیت شده بر روی بستر آلژینات از محلول‌های آبی می باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش، یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی می باشد. در این مطالعه تاثیر پارامترهای غلظت مخمر (g/100ml) 3/0- 1/0، غلظت اولیه ایبوپروفن (mg/l) 350-50، زمان تماس 30-1 ساعت و pH اولیه محلول (4-7) بر فرآیند تجزیه زیستی ایبوپروفن با مخمرساکارومایسس تثبیت شده بر روی بستر آلژینات مورد بررسی قرار گرفت آزمایشها با استفاده از روش سطح پاسخ در نرم افزار Design Expert 7 با استفاده از روش Behnken Box- طراحی و بهینه سازی گردید.
یافته ها: یافتههای این مطالعه نشان داد حداکثر حذف ایبوپروفن توسط مخمر تثبیت شده بر روی آلژینات 5 /93 درصد در 5/5pH= ، غلظت مخمر g/100ml)) 2/0، زمان 30 ساعت و غلظت اولیه mg/L 50 ایبوپروفن است.
نتیجه گیری: برمبنای نتایج این مطالعه می توان بیان نمود که مخمر ساکارومایسس سرویزیه تثبت شده توانایی تجزیه بیولوژیکی ایبوپروفن را با کمترین هزینه و راندمان بالا دارا است و میتوان از این روش مقرون به صرفه جهت تصفیه فاضلابهای دارویی استفاده نمود.
مواد و روش ها: این پژوهش، یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی می باشد. در این مطالعه تاثیر پارامترهای غلظت مخمر (g/100ml) 3/0- 1/0، غلظت اولیه ایبوپروفن (mg/l) 350-50، زمان تماس 30-1 ساعت و pH اولیه محلول (4-7) بر فرآیند تجزیه زیستی ایبوپروفن با مخمرساکارومایسس تثبیت شده بر روی بستر آلژینات مورد بررسی قرار گرفت آزمایشها با استفاده از روش سطح پاسخ در نرم افزار Design Expert 7 با استفاده از روش Behnken Box- طراحی و بهینه سازی گردید.
یافته ها: یافتههای این مطالعه نشان داد حداکثر حذف ایبوپروفن توسط مخمر تثبیت شده بر روی آلژینات 5 /93 درصد در 5/5pH= ، غلظت مخمر g/100ml)) 2/0، زمان 30 ساعت و غلظت اولیه mg/L 50 ایبوپروفن است.
نتیجه گیری: برمبنای نتایج این مطالعه می توان بیان نمود که مخمر ساکارومایسس سرویزیه تثبت شده توانایی تجزیه بیولوژیکی ایبوپروفن را با کمترین هزینه و راندمان بالا دارا است و میتوان از این روش مقرون به صرفه جهت تصفیه فاضلابهای دارویی استفاده نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
