زمینه و هدف: یون آمونیوم از طریق صنایع، فاضلاب خانگی و فاضلاب کشاورزی وارد آب‌های پذیرنده می‌گردد. یون آمونیوم سمی بوده و می‌تواند باعث کاهش در میزان اکسیژن محلول در آب شده و زندگی آبزیان را به خطر بیندازد. یکی از روش‌های رایج به منظور حذف یون آمونیوم از آب و فاضلاب، تبادل یونی و جذب این یون توسط زئولیت می‌باشد. هدف از این پژوهش، دستیابی به راندمان حذف آمونیوم با استفاده از کائولین، زئولیت سنتز شده از کائولین و زئولیت مگنت شده از محیط‌های آبی می‌باشد.

مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، آزمایشات در شرایط مختلف از دز جاذب کائولین و زئولیت سنتز شده از کائولین (g/L 2 ،5/1، 1، 5/0)، در محلول‌های آبی حاوی غلظت‌های مختلفی از آمونیوم ( mg/L20-1)، در زمان‌های تماس مختلف (240-10 دقیقه) و در مقدار‌های متفاوتی از pH (11، 9، 7، 5، 3) مورد بهره برداری قرار گرفته است.  ویژگی‌های شیمیایی زئولیت سنتز شده از کائولین نیز با استفاده از آزمون SEM، XRD و FTIR مورد بررسی قرار گرفته است.

یافته ها: بیشترین میزان جذب آمونیوم در میزان pH برابر با 7 و زمان 240 دقیقه بوده است و با افزایش در غلظت اولیه آمونیوم، ظرفیت جذب افزایش یافت. البته با افزایش دز جاذب، راندمان حذف آمونیوم کاهش یافت. دز بهینه برای کائولین  g/L 2 و برای زئولیت سنتز شده g/L 5/1 بوده است. داده‌های حاصل، به منظور محاسبه ایزوترم، نشان داد که ایزوترم فروندلیچ بیشترین همخوانی را داشته است. جذب آمونیوم بر روی کائولین، زئولیت سنتز شده از کائولین و زئولیت مگنت شده از سینتیک درجه دوم کاذب پیروی می‌کند.

نتیجه گیری: این مطالعه اثبات می‌کند که جذب آمونیوم بر روی کائولین، زئولیت سنتز شده از کائولین و زئولیت مگنت شده یک روش ارزان قیمت با راندمان بالا در حذف آمونیوم می‌باشد.