دوره 11، شماره 2 - ( 12-1402 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 200-178 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahrezaie S A, Mirabbasi Najafabadi R, Mousavi S M, Shahrezaie N S, Mahmoudi S. Investigating the revertability of air pollution in Isfahan after precipitation. J Environ Health Eng 2024; 11 (2) :178-200
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-1026-fa.html
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-1026-fa.html
شاهرضائی سیدعلی، میرعباسی نجف آبادی رسول، موسوی سیدمجتبی، شاهرضائی نفیسه سادات، محمودی شراره. بررسی برگشت‌پذیری آلودگی هوای اصفهان پس از وقوع بارش. مجله مهندسی بهداشت محیط. 1402; 11 (2) :178-200
دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد مهندسی منابع آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، ایران
چکیده: (937 مشاهده)
زمینه و هدف: افزایش روزافزون جمعیت و صنعتی شدن جوامع باعث افزایش آلودگی محیط‌زیست به ویژه آب و هوا شده است. در چند دهه اخیر، آلودگی هوا در کلانشهرها به عنوان یک چالش جدی که سلامت جامعه را تهدید می‌کند، مطرح شده است. از سوی دیگر، کمبود آب و خشک شدن رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و تالاب‌ها باعث افزایش کانون‌های گرد و غبار در اطراف شهرها شده که این خود باعث تشدید آلودگی هوا گردیده است. عوامل اقلیمی نیز بر تغییرات آلودگی هوا تاثیرگذارند. بارش یکی از پدیده‌هایی است که می‌تواند به طور ناگهانی آلودگی هوا را کاهش دهد و تا مدتی بعد از اتمام بارش، کیفیت هوا در وضعیت مطلوب باقی می‌ماند. هدف از این مطالعه، بررسی زمان برگشت غلظت آلودگی هوا به شرایط پیش از وقوع بارش می‌باشد.
مواد و روش ها: در حال حاضر آلودگی هوای کلانشهر اصفهان با استفاده از 9 ایستگاه پایش کیفیت هوا توسط حمل و نقل ترافیک شهرداری اصفهان به صورت لحظه‌ای مورد آمایش قرار می‌گیرد. در این مطالعه، از میان این 9 ایستگاه که به صورت پراکنده در سرتاسر اصفهان مستقر شده‌اند، ایستگاه فیض که جزء مناطق پر تردد به لحاظ عبور و مرور وسایل نقلیه می‌باشد، انتخاب شد. سپس آلودگی هوای ایستگاه فیض بر اساس میزان غلظت آلاینده‌ها با توجه به استاندارد‌های ارائه شده توسط آژانس حفاظت محیط‌زیست آمریکا مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت تاثیر وقوع بارش بر آلودگی هوای منطقه مورد مطالعه بررسی گردید.
یافته ها: بر اساس میزان CO موجود در هوا، بیشترین زمان برگشت‌پذیری به آلودگی پایه پس از بارش، مربوط به رویدادهای بارش 20 اسفند، 12 بهمن و 19 اسفند 1400 به ترتیب با 46، 37 و 31 ساعت می‌باشد. این در حالی است که با در نظر داشتن PM2.5، بیشترین زمان برگشت‌پذیری آلودگی مربوط به 13 اردیبهشت، 7 بهمن و 25 دی می‌باشد که به ترتیب زمان برگشت‌پذیری این آلاینده به آلودگی پایه به ترتیب 59، 51 و 49 ساعت بوده است. با در نظر گرفتن NO2، بیشترین زمان برگشت‌پذیری آلودگی مربوط به 19 و 16 اسفندماه می‌باشد که به ترتیب 64 و 47 ساعت پس از اتمام بارش میزان NO2 به مقدار پایه خود بازگشته است. این درحالی است که با در نظر داشتن آلاینده SO2، بارشی که در 15 آبان‌ماه رخ داده است، تاثیر خود را حدوداً تا سه روز بعد بر روی SO2 گذاشته است، بنابراین طبق آمار موجود در تمام ساعات روز 16 آبان میزان SO2 کمتر از آلودگی پایه بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در سال 1400، با در نظر گرفتن CO موجود در هوا 99 درصد از موارد ثبت شده در ایستگاه فیض در وضعیت کیفیت هوای خوب و 1 درصد از موارد ثبت شده در شرایط کیفیت هوای متوسط قرار دارند و با مد نظر قرار دادن میزان SO2 موجود در هوا، حدوداً 8/99 درصد از موارد ثبت شده در وضعیت کیفیت هوای خوب و حدوداً 2/0 درصد در حالت کیفیت هوای متوسط قرار دارند. بررسی میزان NO2 موجود در هوا نشان داد که 98 درصد موارد ثبت شده در وضعیت کیفیت هوای خوب و 2 درصد در شرایط کیفیت هوای متوسط قرار دارند. با توجه به PM2.5 موجود در هوا 26 درصد در حالت خوب، 48 درصد در وضعیت کیفیت هوای متوسط، 18 درصد در حالت کیفیت هوای غیربهداشتی برای گروه‌های حساس، 7 درصد در شرایط کیفیت هوای غیربهداشتی و 1 درصد در وضعیت هوای بسیار غیربهداشتی قرار دارند. لازم به توضیح است در ساعات محدود و بسیار اندکی شاخص PM2.5 در حالت وضعیت کیفیت هوای خطرناک قرار داشت. نهایتاً نتایج این مطالعه نشان داد که در برخی از روزها وقوع بارش تاثیر قابل توجهی بر کاهش آلودگی هوا نداشته است، در حالی که در برخی از روزها، بارش موجب کاهش قابل توجه آلودگی هوا شده است و حتی پس از گذشت 215 ساعت، آلودگی هوا به مقدار پایه نرسیده است. هر چند ممکن است پس از قطع بارش عوامل دیگری از جمله وزش باد هم بر پایین ماندن غلظت آلودگی هوا موثر بوده باشند.
مواد و روش ها: در حال حاضر آلودگی هوای کلانشهر اصفهان با استفاده از 9 ایستگاه پایش کیفیت هوا توسط حمل و نقل ترافیک شهرداری اصفهان به صورت لحظه‌ای مورد آمایش قرار می‌گیرد. در این مطالعه، از میان این 9 ایستگاه که به صورت پراکنده در سرتاسر اصفهان مستقر شده‌اند، ایستگاه فیض که جزء مناطق پر تردد به لحاظ عبور و مرور وسایل نقلیه می‌باشد، انتخاب شد. سپس آلودگی هوای ایستگاه فیض بر اساس میزان غلظت آلاینده‌ها با توجه به استاندارد‌های ارائه شده توسط آژانس حفاظت محیط‌زیست آمریکا مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت تاثیر وقوع بارش بر آلودگی هوای منطقه مورد مطالعه بررسی گردید.
یافته ها: بر اساس میزان CO موجود در هوا، بیشترین زمان برگشت‌پذیری به آلودگی پایه پس از بارش، مربوط به رویدادهای بارش 20 اسفند، 12 بهمن و 19 اسفند 1400 به ترتیب با 46، 37 و 31 ساعت می‌باشد. این در حالی است که با در نظر داشتن PM2.5، بیشترین زمان برگشت‌پذیری آلودگی مربوط به 13 اردیبهشت، 7 بهمن و 25 دی می‌باشد که به ترتیب زمان برگشت‌پذیری این آلاینده به آلودگی پایه به ترتیب 59، 51 و 49 ساعت بوده است. با در نظر گرفتن NO2، بیشترین زمان برگشت‌پذیری آلودگی مربوط به 19 و 16 اسفندماه می‌باشد که به ترتیب 64 و 47 ساعت پس از اتمام بارش میزان NO2 به مقدار پایه خود بازگشته است. این درحالی است که با در نظر داشتن آلاینده SO2، بارشی که در 15 آبان‌ماه رخ داده است، تاثیر خود را حدوداً تا سه روز بعد بر روی SO2 گذاشته است، بنابراین طبق آمار موجود در تمام ساعات روز 16 آبان میزان SO2 کمتر از آلودگی پایه بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در سال 1400، با در نظر گرفتن CO موجود در هوا 99 درصد از موارد ثبت شده در ایستگاه فیض در وضعیت کیفیت هوای خوب و 1 درصد از موارد ثبت شده در شرایط کیفیت هوای متوسط قرار دارند و با مد نظر قرار دادن میزان SO2 موجود در هوا، حدوداً 8/99 درصد از موارد ثبت شده در وضعیت کیفیت هوای خوب و حدوداً 2/0 درصد در حالت کیفیت هوای متوسط قرار دارند. بررسی میزان NO2 موجود در هوا نشان داد که 98 درصد موارد ثبت شده در وضعیت کیفیت هوای خوب و 2 درصد در شرایط کیفیت هوای متوسط قرار دارند. با توجه به PM2.5 موجود در هوا 26 درصد در حالت خوب، 48 درصد در وضعیت کیفیت هوای متوسط، 18 درصد در حالت کیفیت هوای غیربهداشتی برای گروه‌های حساس، 7 درصد در شرایط کیفیت هوای غیربهداشتی و 1 درصد در وضعیت هوای بسیار غیربهداشتی قرار دارند. لازم به توضیح است در ساعات محدود و بسیار اندکی شاخص PM2.5 در حالت وضعیت کیفیت هوای خطرناک قرار داشت. نهایتاً نتایج این مطالعه نشان داد که در برخی از روزها وقوع بارش تاثیر قابل توجهی بر کاهش آلودگی هوا نداشته است، در حالی که در برخی از روزها، بارش موجب کاهش قابل توجه آلودگی هوا شده است و حتی پس از گذشت 215 ساعت، آلودگی هوا به مقدار پایه نرسیده است. هر چند ممکن است پس از قطع بارش عوامل دیگری از جمله وزش باد هم بر پایین ماندن غلظت آلودگی هوا موثر بوده باشند.
فهرست منابع
1. Haj Rasouliha S, Amini H, Hodji M and Najafi P. (2006). Biotracing of air and soil pollution in Isfahan region. Journal of Research in Agricultural Sciences. 2(2): 39-54. (In Persian).
2. Vafa-Arani, H., Jahani, S., Dashti, H, Heydar, J and Moazen, S. (2014). A system dynamics modeling for urban air pollution: A case study of Tehran, Iran. Transportation Research Part. 31, 21-36. (In Persian). [DOI:10.1016/j.trd.2014.05.016]
3. Mahboobfar M, Ramesht M, Yazdanpanah H and Azani M. (2018). Investigating the process of changes in the Air Quality Index in order to manage the air pollution crisis in the City of Isfahan. Urban Management. 17(50): 323-336. (In Persian).
4. Safavy, S.N, Mousavi, M, Dehghanzadeh Reihani, R, Shakeri, M. (2016). Seasonal and spatial zoning of Air Quality Index and Ambient Air Pollutants by Arc-GIS for Tabriz City and assessment of the current executive problem. Journal of Health. 7(2): 77-158. (In Persian).
5. Azizifar M, Naddafi K, Mohammadian M, Safdari M and Khazaei M. (2011). Air Pollution Quality Index (AQI) and density of PM1, PM2.5 and PM10 in the air of Qom. Qom University of Medical Sciences Journal. 5(2): 59-63. (In Persian).
6. Kermani M. (2002). Study of TSP and PM10 Quantities and Constitutive Material in the Ambient Air Shariati Hospital in Tehran, MSc. Thesis, Tehran University of Medical Sciences. (In Persian).
7. Wark K, Warner C. (1998). Air Pollution, Its Origin and Control. 3rd ed. Addison Wesley Longman: Inc.
8. USEPA. Characteristics of Particles. 2007. Available From: http://www.epa.gov/eogapti1/module3/distribu/distribu.htm.
9. USEPA. What is Visibility Important. 2006. Available From: http://www.Airinfonow.org/html/visibility.html.
10. Assari R, Modaresi M.R, Haghjouy Javanmard S.H, Lahijanzadeh A.R, Poursafa P, Sadeghian B and Kelishadi R. (2010). The relationship between air pollution and serum level of Thrombomodulin and Tissue Factor in a representative sample of adolescents aged 10-18 years in Isfahan, Iran. Journal of Isfahan Medical School. 28(109): 425-436. (In Persian).
11. Modarres R, Khosravi Dehkordi A. (2005). Daily air pollution time series analysis of Isfahan city. Int J Environ Sci Technol, 2(2593): 62. (In Persian). [DOI:10.1007/BF03325885]
12. Talebi SM, Tavakoli Ghinani T. Levels of PM10 and its chemical composition in the atmosphere of the city of Isfahan. Ir J Chem Engin 5(3): 62-7. (In Persian).
13. Mokhtari M, Jafari N, Hajizadeh Y, Mohammadi A, Miri M, Abdollahnejad A. (2017). Estimation of health effects of PM2.5 exposure using Air Q model in Isfahan during 2013. Health and Development Journal. 6(1): 74-84. (In Persian).
14. Malekizad F, Mirzahosseini A and Moattar F. (2019). Air quality assessment around Mehrabad Airport. Journal of Environmental Science and Technology. 21(5): 95-107. (In Persian).
15. Tulabi A, Zare MR, Zare M, Mahvi A, Shahriari A, Sarkhosh M et al. (2011). Assessment of air quality index in proximity of Bandar Abbas oil refinery. Medical Journal of Hormozgan University. 16(2): 123-133. (In Persian).
16. Seiday SE, Hedayati Moghadam Z, Fathi E, Jamshidi M. and Jamshidi A. (2012). Stratification and analysis of housing indicators of rural areas of Isfahan province using factor and cluster analyses. Urban Regional Studies and Research. 4(15): 37-52. (In Persian).
17. Hosseini S, Nader Khani Z and Yazdanbakhs B.A. (2017). Evaluation of the environmental sustainability of Ahvaz with an emphasis on air pollution (Using FPPSI method). 70(2): 309-317. (In Persian).
18. Tavakoli A. (2020). Evaluation of indoor air pollution in traditional bazaars- Case study in Naqsh-e-Jahan square of Isfahan in 2018-2019. Journal of Research in Environmental Health. 5(4): 273-282. (In Persian).
19. Shokati H, Sojoodi Z and Mashal M. (2022). Optimization and feasibility of using rainwater harvesting systems in Ardabil. Journal of Water and Soil. 36(3): 351-363. (In Persian).
20. Abdmanafi D, Mashkouti A.H. and Hejam S. (2016). A case study of the effect of acute air pollution on cloud physics and rainwater quality in Tehran. The sixth National Conference on Air and Noise Pollution Management. Tehran. Iran. (In Persian).
21. Shahrezaie, S.A., Radfar, M., Mirabbasi Najafabadi, R., Moughadas, M., Shahrezaie, N.S and Mahmoudi, S. (2023). Investigating the quality of Isfahan city rainwater under the influence of air pollution 2018-2019. Journal of Environmental Health Engineering. 10(4): 412-433. (In Persian).
22. Piri H and Mobarki M. (2022). Determining cultivation pattern of Isfahan agricultural crops using water footprint and virtual water. Environment and Water Engineering. 8(2): 507-518. (In Persian).
23. Iran's Population and Housing Census-2016. (2016). The Statistical Center of Iran.
24. Zarrabi A, Mohammadi J and Abdulahi, A.A. (2009). Investigation and evaluation of land use in fourteen areas of Isfahan using comparative method and LQi model using GIS software. Applied Research Journal of Geographical Sciences. 10(13): 173-202. (In Persian).
25. U.S. Environmental Protection Agency (1999). Air Quality Index Reporting; Final Rule. Part III. 40 CFR Part 58. EPA, Washington. 42530-42549.
26. Shahrezaie S.A, Mirabbasi R, Shahrezaie N.S and Khosravi M. (2022). Investigating air pollution in metropolitan Isfahan metropolitan in 2021-2022 based on AQI index. Journal of Environmental Health Engineering. 9(4): 442-456. (In Persian). [DOI:10.61186/jehe.9.4.442]
27. U.S. Environmental Protection Agency (2012). Technical Assistance Document for the Reporting of Daily Air Quality- the Air Quality Index (AQI). National Service Center for Environmental Publications (NSCEP). 29 pp.
28. U.S. Environmental Protection Agency (2009). Air Quality Index: AGuide to Air Quality and Your Health. National Service Center for Environmental Publications (NSCEP). 12 pp.
29. Mohammadian Y., Gorgani Firoozjani M. and Javadi Kahriz I. (2021). The evaluation of Tabriz mega-city air quality according to air quality index (AQI), in 2011. Human and Environment. 18(4): 95-107. (In Persian).
30. Segal C. 2015. Climate Regulation under the Clean Air Act in the Wake of Utility Air Regulatory Group V. EPA. Harvard Environmental Law Review. 39(1): 1-8.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
