زمینه و هدف: خوردگی واکنش فیزیکی- شیمیایی است که در اثر تماس مواد با محیط اطراف ایجاد و باعث تغییر خواص ماده می‌شود. خوردگی می‌تواند باعث آسیب‌های اقتصادی، کاهش عمر مفید تأسیسات آب‌رسانی و بیماری در مصرف‌کنندگان گردد. لذا هدف از این تحقیق، بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب‌گذاری منابع آب شرب شهر دهلران می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه که از نوع توصیفی مقطعی می‌باشد طی یک سال از 8 حلقه چاه منابع تأمین آب شرب شهر دهلران نمونه‌برداری انجام گردید. به این منظور اندازه‌گیری پارامترهای کل جامدات محلول(TDS)، سختی کلسیم، قلیائی‌ات کل، درجه حرارت آب،pH ،pHs ، شاخص‌های پایداری لانژلیه، رایزنر، تهاجمی و پوکوریوس بر روی تمامی منابع تأمین‌کننده آب شرب شهر دهلران صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج این بررسی نشان داد که میزان TDS، کدورت و سختی کل چاه‌های موردبررسی کمتر از حد استاندارد ملی می‌باشد. به‌طوری‌که بیشترین و کمترین میزان TDS به ترتیب مربوط به چاه شماره 1دشت اکبر(mg/l 1084) و چاه شماره 5 بره بیجه (mg/l 132) به دست آمد. همچنین بیشترین و کمترین میزان کدورت به ترتیب مربوط به چاه شماره 2 بره بیجه (NTU 0.99) و چاه شماره 1 دشت اکبر(NTU 0.25) می‌باشد. برای تمامی چاه‌های موردبررسی، میزان شاخص لانژیله بین 0.43 – تا 0.19+ ، شاخص رایزنر بین 9.07- 7.52، شاخص پوکوریوس بین 11.21-8.69 و شاخص خورندگی بین 8.68 – 8.01 به دست آمد.

نتیجه‌گیری:‌ بررسی شاخص‌های مربوطه نشان می‌دهد که آب آشامیدنی شهر دهلران خورنده بوده و لذا بایستی کیفیت آب موجود در شبکه توزیع به‌طور مستمر مورد پایش قرارگرفته و اقدامات لازم درزمینهٔ کنترل خوردگی اعمال نمود.