دوره ۵، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
جلد ۵ شماره ۲ صفحات ۱۵۶-۱۴۷ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baghaie A H. Investigation of Cd Risk Assessment from Tomato Consumption in A Soil Treated with Sugarcane Bagasse Biochar and Municipal Waste Vermi-Compost. J Environ Health Eng 2018; 5 (2) :147-156
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-475-fa.html
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-475-fa.html
بقائی امیرحسین. بررسی پتانسیل خطرپذیری کادمیوم ناشی از مصرف
گوجه فرنگی در خاک تیمار شده با زغال زیستی باگاس نیشکر
و ورمی کمپوست زباله شهری
. مجله مهندسی بهداشت محیط. ۱۳۹۶; ۵ (۲) :۱۴۷-۱۵۶
گروه خاک‌شناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
چکیده: (۲۸۳۷ مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت استفاده از سبزیجات سالم، کنترل غلظت عناصر سنگین جهت حفظ سلامتی مصرف کننده حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی اثر زغال زیستی باگاس نیشکر و ورمی کمپوست زباله شهری بر تغییر ضریب خطرپذیری کادمیوم ناشی از مصرف گوجه فرنگی انجام گرفت.
مواد و روش: تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد 0، 5 و 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست زباله شهری غنی‌شده با 0 و 5 درصد وزنی زغال زیستی باگاس نیشکر در خاکی با مقادیر 0، 10، 20 و30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم و گیاه مورد نظر گوجه فرنگی بوده است. غلظت کادمیوم میوه گیاه با دستگاه جذب اتمی اندازه‌گیری شد. ضریب خطرپذیری به بیماریهای غیر سرطانی با استفاده از فرمول ارایه شده توسط سازمان محیط زیست آمریکا محاسبه شد.
یافته‌ها: کاربرد 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست زباله شهری در خاک آلوده به 30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک باعث کاهش 25 درصدی در مقدار کادمیوم میوه گوجه فرنگی شد، این در حالی است که میزان جذب روزانه کادمیوم حاصل از مصرف گوجه فرنگی و پتانسیل خطرپذیری کادمیوم به بیماریهای غیر سرطانی نیز به ترتیب 27 و 22 درصد کاهش یافت.
نتیجه‌گیری : نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کاربرد ورمی‌کمپوست زباله شهری لنجان و زغال زیستی باگاس نیشکر توانسته است با کاهش غلظت کادمیوم میوه گوجه فرنگی باعث کاهش میزان جذب روزانه کادمیوم از طریق مصرف گوجه فرنگی شود که این می‌تواند نکته مثبتی در کاهش خطرپذیری کادمیوم به بیماریهای غیر سرطانی همزمان با مصرف گوجه فرنگی شود.
مواد و روش: تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد 0، 5 و 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست زباله شهری غنی‌شده با 0 و 5 درصد وزنی زغال زیستی باگاس نیشکر در خاکی با مقادیر 0، 10، 20 و30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم و گیاه مورد نظر گوجه فرنگی بوده است. غلظت کادمیوم میوه گیاه با دستگاه جذب اتمی اندازه‌گیری شد. ضریب خطرپذیری به بیماریهای غیر سرطانی با استفاده از فرمول ارایه شده توسط سازمان محیط زیست آمریکا محاسبه شد.
یافته‌ها: کاربرد 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست زباله شهری در خاک آلوده به 30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک باعث کاهش 25 درصدی در مقدار کادمیوم میوه گوجه فرنگی شد، این در حالی است که میزان جذب روزانه کادمیوم حاصل از مصرف گوجه فرنگی و پتانسیل خطرپذیری کادمیوم به بیماریهای غیر سرطانی نیز به ترتیب 27 و 22 درصد کاهش یافت.
نتیجه‌گیری : نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کاربرد ورمی‌کمپوست زباله شهری لنجان و زغال زیستی باگاس نیشکر توانسته است با کاهش غلظت کادمیوم میوه گوجه فرنگی باعث کاهش میزان جذب روزانه کادمیوم از طریق مصرف گوجه فرنگی شود که این می‌تواند نکته مثبتی در کاهش خطرپذیری کادمیوم به بیماریهای غیر سرطانی همزمان با مصرف گوجه فرنگی شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
