دوره 7، شماره 1 - ( 9-1398 )                   جلد 7 شماره 1 صفحات 68-53 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Abdollahinejad B, Farzadkia M, Jonidi Jafari A, Esrafili A. Bioremediation of Soils Contaminated with Gasoline in Bioreactors Containing Earthworms Eisenia Fetida and Mixture of Vermicompost and Raw Activated Sludge. J Environ Health Eng 2019; 7 (1) :53-68
URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-707-fa.html
عبداللهی نژاد بهناز، فرزادکیا مهدی، جنیدی جعفری احمد، اسرافیلی دیزجی علی. زیست پالایی خاک های آلوده به گازوئیل در بیوراکتور حاوی لجن فعال خام و ورمی کمپوست. مجله مهندسی بهداشت محیط. 1398; 7 (1) :53-68

URL: http://jehe.abzums.ac.ir/article-1-707-fa.html


گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده:   (2920 مشاهده)
سابقه و هدف: امروزه آلودگی خاک به مواد نفتی (Total petroleum hydrocarbons) (TPH) از مشکلات عمده­ای است که محیط زیست­انسان و سایر موجودات زنده را با خطر جدی مواجه نموده است. یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین روش­های زیست­پالایی، استفاده از کرم­های خاکی است که به روش کرم­پالایی مشهور است. هدف از این مطالعه تعیین قابلیت زیست­پالایی خاک آلوده به گازوئیل در بیورأکتورهای حاوی کرم خاکی ایزنیا فتیدا با مخلوط کمپوست و لجن فعال خام می­باشد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی به منظور تعیین کارایی زیست­پالایی در حذف گازوییل، از خاک آلوده، کمپوست گاوی و لجن فاضلاب شهری با نسبت ­های وزنی 1: 35/0: 25/0 استفاده شد. فرآیند زیست­پالایی در 6 راکتور با غلظت­های مختلف گازوئیل (10 و 30 گرم بر کیلوگرم خاک)، تعداد کرم­های خاکی ایزنیافتیدا (10 و 20 عدد) در دمای محیط به مدت 90 روز انجام شد. علاوه بر این، از دو راکتور بدون اضافه کردن کرم­خاکی به منظور مقایسه عملکرد زیست­پالایی گازوئیل با استفاده از کرم خاکی ایزنیافتیدا استفاده گردید. میزان تجزیه­پذیری هیدروکربن­های نفتی TPH با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی مجهز به اشکار ساز شعله­ای ((GC-FID مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل ازمطالعه حاضر با استفاده از نرم­افزار Minitab نسخه 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می­دهد که بیشترین راندمان حذف هیدروکربن­های سبک حدود 100 درصد در بازه زمانی 90 روز در راکتور شماره 3 با اختلاف معناداری (P<0.05) نسبت به دیگر رأکتورها اتفاق افتاده است. این درحالیست که راندمان حذف هیدروکربن­های متوسط در بیشتر راکتورها حدود 70 درصد مشاهده گردید. بیشترین راندمان حذف هیدروکربن­های سنگین (68 درصد) در رأکتور شماره 4 با مشخصات نمونه خاک آلوده شده با گازوئیل 10 گرم بر کیلوگرم خاک و 20 عدد کرم خاکی ایزنیافتیدا، با اختلاف معناداری (P<0.05)  نسبت به دیگر رأکتورها مشاهده گردید.
استنتاج: براساس نتایج مطالعه حاضر، تجزیه­پذیری هیدروکربن­های نفتی به طور قابل ملاحظه­ای با اضافه کردن مواد اصلاح­کننده آلی و افزایش تعداد کرم­های خاکی افزایش یافته است
متن کامل [PDF 1401 kb]   (1148 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1398/10/2 | پذیرش: 1398/10/2 | انتشار: 1398/10/2

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مهندسی بهداشت محیط می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 All Rights Reserved | Journal of Environmental Health Engineering

Designed & Developed by : Yektaweb